Historia Eurovision Song Contest

Peter Parker

W połowie lat 50. XX wieku członkowie Europejskiej Unii Nadawców ustanowili komitet, którego celem było opracowanie wizji programu rozrywkowego, realizowanego wspólnie przez kraje europejskie. W styczniu 1955 roku w Monako komitet pod przewodnictwem Marcela Bezençona – szefa Telewizji Szwajcarskiej – przedstawił pomysł powołania konkursu piosenki, wzorowanego na Festiwalu w San Remo. 19 października 1955 roku podjęto decyzję, że pierwszy konkurs Eurowizji (nazwany wówczas Eurovision Grand Prix) odbędzie się wiosną 1956 w Lugano (Szwajcaria). W roku 1956 każdy kraj przedstawił dwie piosenki, w następnych latach zawsze każdy kraj reprezentowała jedna piosenka. W roku 1956 udział w konkursie brało 7 krajów, w roku 2007 krajów tych było aż 42.

W roku 1958, w Hilversum (Holandia), Domenico Modugno reprezentował Włochy, zajmując ostatecznie 3. pozycję. Występowi towarzyszyły niestety problemy techniczne, co zmusiło artystę do powtórnego wykonania piosenki. Utwór z kolei, zatytułowany "Nel Blu, Dipinto Di Blu", stał się wkrótce światowym przebojem, znanym jako "Volare". Nagranie dotarło do szczytu amerykańskiego Billboardu i przyniosło Domenico trzy statuetki Grammy.

Po raz pierwszy w sobotni wieczór Konkurs Piosenki Eurowizji (w skrócie ESC – od angielskiej nazwy) odbył się w roku 1961 (18 marca, w Cannes we Francji). Dwa lata później organizowanie finału właśnie w sobotę stało się eurowizyjną tradycją.

14. Konkurs Piosenki Eurowizji (Madryt, Hiszpania) przeszedł do historii ze względu na rekordową liczbę zwycięzców. Aż cztery państwa zdobyły tę samą, najwyższą ilość punktów – Wielka Brytania, Holandia, Francja i Hiszpania. Reprezentantka Hiszpanii wzbudziła ponadto sporo zamieszania swoją suknią wykonaną z porcelany oraz poruszaniem się w trakcie występu – tańczenie podczas wykonywania utworu było wówczas niedozwolone.

Festiwal z roku 1970 był transmitowany na żywo w Brazylii i Chile. Wówczas też zapoczątkowano emitowanie, przed poszczególnymi występami, krótkich filmowych pocztówek, prezentujących kraj aktualnie przygotowujący się do wejścia na scenę. Dziś jest to wciąż eurowizyjną tradycją.

Od 1971 roku na scenie może występować maksymalnie 6 osób (soliści, tancerze i muzycy). Zwyciężczyni, Severine, była pierwszą w historii ESC osobą, reprezentująca kraj (Monako), w którym nawet nigdy nie była.

Konkurs w roku 1974 (Brighton, Wielka Brytania) zwyciężyła szwedzka grupa ABBA, z piosenką "Waterloo". Wkrótce po tym, zespół zdobył światową popularność.

Kanadyjka, Celine Dion, zdobyła dla Szwajcarii eurowizyjne Grand Prix w roku 1988. Pomimo tego, że była krytykowana za dziką fryzurę, dzięki konkursowi stała się szybko gwiazdą światowego formatu.

W roku 1989 wprowadzono obowiązujące w prawie niezmieniony sposób do dziś zasady dotyczące postępowania w przypadku remisu. Jeśli dwa państwa zdobędą identyczną liczbę punktów, to zwycięstwo przypadnie tej piosence, której więcej razy przyznano 12 punktów. Jeśli to nie pomoże w rozstrzygnięciu, policzone zostaną dziesiątki – i tak dalej aż do wyłonienia zwycięzcy. Obecnie najpierw pod uwagę bierze się liczbę państw, które oddały jakąkolwiek ilość punktów na remisujące piosenki – utwór, na który głosowało więcej krajów, zdobywa Grand Prix, a dopiero w przypadku remisu liczy się dwunastki etc.

Polska zadebiutowała na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1994 roku. Występ Edyty Górniak został bardzo wysoko oceniony – piosenka "To Nie Ja" zajęła ostatecznie drugą lokatę. Podczas próby generalnej, która wówczas była już oceniana przez jury, ze względu na problemy z gardłem artystka wykonała część utworu w języku angielskim, co było niezgodne z regulaminem konkursu. 6 krajów wystąpiło o dyskwalifikację piosenkarki. Ponieważ jednak do odsunięcia Polski od rywalizacji potrzebne były głosy sprzeciwu od 13 uczestników (spośród 25 biorących udział), wobec czego Edyta Górniak wystąpiła podczas finału, zdobywając dla Polski najlepszą jak dotąd pozycję.

Występ Dany International w 1998 w barwach Izraela przełamał pewne tabu. Artystka, która kilka lat wcześniej przeszła operację zmiany płci, spotykała się z wieloma protestami dotyczącymi jej pojawienia się na scenie – głównie ze strony własnych rodaków. Wywołała też małe zamieszanie, występując w skromnej sukience, zamiast w stroju uszytym przez znanego projektanta specjalnie na tę okazję. Dopiero po odebraniu Grand Prix za zwycięstwo, które przyniósł jej utwór "Diva", Dana International pojawiła się w kolorowej, ozdabianej piórami sukni.

Od roku 2004 ESC odbywa się w dwóch etapach – z półfinału 10 państw awansuje do finału, w którym miejsce zagwarantowane ma 10 krajów najlepszych w poprzednim roku oraz tzw. Wielka Czwórka (Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Hiszpania), finansująca konkurs w największym stopniu. Taka formuła pozwala na wzięcie udziału nawet 40 uczestnikom (w roku 2004 było ich 36, następnie 39, w roku 2006 – 37, a w 2007 - 42).

Debiuty w konkursie Eurowizji
# 1956 – Belgia, Francja, Niemcy, Włochy, Luxemburg, Holandia, Szwajcaria
# 1957 – Austria, Dania, Wielka Brytania
# 1958 – Szwecja
# 1959 – Monako
# 1960 – Norwegia
# 1961 – Finlandia, Hiszpania, Jugosławia
# 1964 – Portugalia
# 1965 – Irlandia
# 1971 – Malta
# 1973 – Izrael
# 1974 – Grecja
# 1975 – Turcja
# 1980 – Maroko
# 1981 – Cypr
# 1986 – Islandia
# 1993 – Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Słowenia
# 1994 – Estonia, Węgry, Litwa, Polska, Rumunia, Rosja, Słowacja
# 1998 – Macedonia
# 2000 – Łotwa
# 2003 – Ukraina
# 2004 – Albania, Andora, Białoruś, Serbia i Czarnogóra
# 2005 – Bułgaria, Mołdawia
# 2006 – Armenia
# 2007 – Czechy, Serbia, Czarnogóra, Gruzja

źródło: Wikipedia